Psalm 126 - Tweeluik 'Gejuich' - canvas reproductie

Toelichting psalm 126:

Het linker doek is eenzaam, leeg, triest: een vrouwenfiguur gekleed in tranen staat in die eenzaamheid centraal. In de compositie 'mist' duidelijk iets. De vrouw zaait op droge, onvruchtbare grond. Barsten en scheuren zijn zichtbaar, niet alleen in haar omgeving, maar ze gaan dwars door haar heen. Een vrouw(mens) met een gebroken hart, die tegen alle logica zaait in de woestijn van het leven.

Wat zaait ze? Geloof? Hoop? Dankt ze God, ondanks alles? Als het hierbij zou blijven, wat zou dit schilderij dan een hopeloze, rauwe weergave zijn van dit bestaan. God zij dank! Er is en er komt meer! 

Op het tweede doek staat uitgebeeld dat God het wonder van de wasdom en van de vrucht geeft op een dorre plek. Op het tweede doek staat dan, in gebrokenheid - de scheuren zijn nog te zien - een jongeman voor de Eeuwige, die de wasdom gaf na zijn zaaien. Hij is thuisgekomen en mag de vrucht aan God teruggeven. Zijn mond 'vervuld van lachen' en zijn armen vol met mooie korenschoven. 

Het enige wat niet is 'getekend door gebrokenheid', waar geen scheuren en barsten doorheen lopen, is de vrucht. De vrucht van geloof is perfect en volkomen.

Psalm 126:

Toen de HEER het lot van Sion keerde, 

was het of wij droomden, 

een lach vulde onze mond, 

onze tong brak uit in gejuich. 

Toen zeiden alle volken: 

‘De HEER heeft voor hen iets groots verricht.’ 

Ja, de HEER had voor ons iets groots verricht, 

we waren vol vreugde. 

Keer ook nu ons lot, HEER, 

zoals u water doet weerkeren in de woestijn. 

Zij die in tranen zaaien, 

zullen oogsten met gejuich. 

Wie in tranen op weg gaat, 

dragend de buidel met zaad, 

zal thuiskomen met gejuich,